من کشته شدم، در تاریخ ۱۳ آذر ماه ۱۴۰۱. سی و سه سالم بود، متولد ۱۴ آبان ماه ۱۳۶۸. فرزند محمد رضا، اهل و ساکن مشهد، متأهل و صاحب یه فرزند پسر ۷ ساله بودم و با خانوادم تو محله صیاد مشهد زندگی میکردم. با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا امینی در شهریور ماه ۱۴۰۱، منم در کنار هموطنای مبارزم تو خیابون فریاد آزادیخواهی سر میدادم. روز ۱۳ آذر ماه ۱۴۰۱ بود، اونروز حوالی بلوار امامت توی تجمع معترضا بودم. سرکوبگرا وحشیانه بهمون حمله ور شدن و با گلوله جنگی به مردم بی دفاع شلیک میکردن. ناگهان منو نشونه گرفتن و از فاصله یه متری۱۳ گلوله به سر و صورتم شلیک کردن، غرق در خون افتادم زمین و در جا کشته شدم….
بعد از کشته شدنم وقتی خانوادم جسدمو دیدن چهره ام اصلا قابل شناسایی نبودم، سرو صورتم کاملا متلاشی شده بود. خانوادم شدیدا تهدید شدن که باید سکوت کنن و قتل من نباید رسانهای بشه. پیکر بیجون من در بهشت رضای مشهد بلوک ۶۲ ردیف ۴۰ شماره ۲ مظلومانه به خاک سپرده شد…
ههموطن، من یکی از جانباخته های گمنامم که اطلاعات زیادی در موردم در دسترس نیست. حکومت جنایتکار بیرحمانه منو به قتل رسوند و خانوادمو وادار به سکوت کرد. به جرم اعتراض کشته شدم و آرزوی بزرگ کردن پسرمو به گور بردم. نذار خونم پایمال بشه، تو هم به سهم خودت مبارزه کن، پیروزی نزدیکه، اسممو به خاطرت بسپار و روز جشن آزادی به یاد منم باش که با آرزوهام خاک سرد رو در آغوش کشیدم…